answer:விடை:“கை பிடி” – கையைப் பிடித்துக் கொள் என்று பொருள்.“கைப்பிடி” – கைப்பிடி அளவைக் குறிப்பது. (ஒரு கைப்பிடி பருப்பு கொடு)கை + பிடி → கைபிடி – இயல்புப் புணர்ச்சி ஆகும்.கை + பிடி → கைப்பிடி (தோன்றல்) – விகாரப்புணர்ச்சி ஆகும்.

answer:Um ecossistema é um sistema complexo composto por comunidades de organismos vivos interagindo com seu ambiente físico. Isso inclui todos os seres vivos, seus habitats e os fatores ambientais que os afetam.

answer:Jawaab: Waxa Lagu Aasay Rasuulka (NNKH) Gurigiisa Oo Ku Yiilay Masjidka Madiina.

answer:சான்று : ஆண்டு தோறும் மறைந்த தி.ஜானகி ராமன் நினைவாகக் கூட்டம் நடைபெறும். இத்தொடர் தி.ஜானகி ராமன் ஆண்டுதோறும் மறைந்தார் என்னும் தவறான பொருளைத் தருகின்றது.சரியான தொடரமைப்பு :“மறைந்த தி.ஜானகிராமன் நினைவாக ஆண்டுதோறும் கூட்டம் நடைபெறும்” என்பதேயாகும்.

answer:ولاية هاواي في المحيط الهادي أصغر الولايات مساحة في أمريكا.

answer:एक ग्रामीण युक्रेनी गाउँमा १९ अप्रिल २०१४ को राति, ठूलो आवाजले ओक्सानालाई मध्यरातमा ब्यूँझाइयो। “के यो इस्टरको आतिशबाजी हो ?” उनले आश्चर्य व्यक्त गरिन्। इस्टर आइतबार उनको लागि सबैभन्दा खुशीको उज्यालो बिदाको दिन थियो।तर यो आतिशबाजी थिएन; यो युद्ध थियो। स्वचालित बन्दुक, ग्रेनेड र विष्फोटकको आवाजले उनको मुटु धड्कन थाल्यो । के यो वास्तविक थियो? उनी चर्चमा गएर प्रार्थना गरिन्। उनले अगाडिको पीडाको कल्पना पनि गर्न सकिनन् ।एक तोपको गोला आफ्नै बगैंचामा खस्यो । डरले पेट भरियो । उनले आफ्ना छोरीहरूलाई भेटिन र धेरै बेरसम्म अँगालो हालेर रोइन्।वर्षाले मानिसहरूलाई यति खुसी बनाएको थियो कि भनेर उनी सम्झन सक्दिनन्, तर पानी परेपछि सुटिङ रोकियो। र त्यो पर्याप्त थियो।छोराछोरीको सुरक्षाको लागि, तिनीहरूले घर छोड्ने निर्णय गरे। तर यात्राको लागि कसरी प्याक गर्ने? उनीहरूलाई कागजपत्र, पैसा र लुगा चाहियो। र पुस्तै पुस्ताहरूबाट सङ्कलन गरिएका पुस्तकहरूको पुस्तकालय, पारिवारिक फोटो एल्बमहरू र उनकी हजुरआमाका आइकनहरू, जसमा उनले आफ्नो काकाबाट विरासतमा पाएका थिए। तिनीहरू झोलामा अटाउदैनन् । उनी रोइन्। उनी बगैँचामा गइन् र हरेक झाडी, रूख र फूलको फोटो खिचिन् । कमसेकम उसले सम्झनाहरू राख्छ।“आमा,” उनले आफ्नी सासूलाई भनिन्, “हामी भोलि जाँदैछौं। के तपाईंले प्याक गर्नुभयो?”“म जाँदै छैन। मेरो जीवन, मेरो घर, मेरो श्रीमानको चिहान सबै यही गाउँमा छ। म गएँ भने तिनीहरूको हेरचाह कसले गर्ने? म यहीं जन्मिएँ र यहीं मर्नेछु। तिमी जाउ । मेरा नातिनीहरूलाई शान्ति, शान्त र खुशीमा लैजाउ। तिम्रो सारा जीवन तिम्रो अगाडि छ।”उनीहरूले उनलाई छोड्न सकेनन्। त्यसैले, तिनीहरू बसे!जब उनीहरूले बस्ने निर्णय गरे, ओक्सानाको संसारको सम्पूर्ण दृष्टिकोण परिवर्तन भयो। उनीहरुको समस्याले उनीहरुलाई छिमेकीहरुसँग जोडेको छ । उनीहरुले एकअर्कालाई साथ दिए । चालीस दिन बिजुली गएपछि उनका श्रीमान् र उनका साथीहरूले जेनेरेटर फेला पारे, मर्मत गरे र इन्धन फेला पारे। बेलुका सबैजना आआफ्नो घरमा ब्याट्री चार्ज गर्न आउने गर्दथे । मानिसहरूले खाना बाडेर खाए । साँझ गाउँका गाईहरूबाट बाल्टिनमा दूध लिएर सडकमा जान्थे। बच्चाहरू, वयस्कहरू र बिरालाहरू र कुकुरहरूले पनि उनीहरूले चाहेको जति दूध पिए।त्यसअघि उनीहरू साँझ टिभी वा कम्प्युटरको अगाडि बिताउने गर्थे। अहिले उनीहरु सडकमा बसेर कुराकानी र सल्लाह आदानप्रदान गर्छन् । तिनीहरूले एक अर्कालाई कसरी इनार सफा गर्न मद्दत गर्ने भनेर पत्ता लगाए। उनीहरूले वृद्धवृद्धाहरूलाई पानी वितरणको व्यवस्था गरे। उनीहरूले खाँचोमा परेका मानिसहरूका लागि औषधि फेला पारे।एक जोडी सारस पनि गाउँमा बस्थे । मानिसहरूले राम्रो भाग्य ल्याउँछन् भन्छन्। तर ओक्सानामा तिनीहरूले आनन्द ल्याए। चर्को गर्मीको बावजुद सारसले पाँचवटा चल्ला पाले । उनीहरू बन्दुकबाट डराउँदैनथे। तिनीहरूले आफ्नो गुँड छोडेनन्, तिनीहरू गाउँका मानिसहरू जस्तै बसे र बाँचे। शरद ऋतुमा, सारसहरू गाउँ छाडे … तर के तपाइँ यसलाई विश्वास गर्न सक्नुहुन्छ? तिनीहरू अर्को वसन्तमा फर्किए !